Terpanggil untuk menulis sedikit
tentang pengetahuan yang sempat ditimba ketika di Pusat Latihan tertinggi Silat Seni Gayong di Taiping suatu ketika dulu. Berkenaan
dengan sandang yang dikurniakan dalam Silat Seni Gayong. Bukanlah untuk membincangkan
secara terperinci tentang keseluruhan tingkatan sandang yang ada, cuma sekadar
membuka kisah tentang sandang orang bergelar.
Secara adat-istiadatnya orang bergelar
dilantik dalam majlis pertabalan adat istiadat Silat Seni Gayong. Perlantikan
pula berdasarkan ciri-ciri yang telah ditetapkan dalam Silat Seni Gayong.Salah
satu cirinya mestilah berbengkong Hitam Harimau Pelangi Chula Sakti 6 dan
beberapa ciri-ciri lain. Mungkin akan ada persoalan , ada juga yang menerima
gelaran tanpa ciri-ciri ini. Disini bukan hendak membincangkan bagaimana
seseorang individu itu menerimanya. Yang mahu dikongsikan sebagaimana kisah
yang disampaikan oleh Arwah , secara rasminya ianya hendaklah dijalankan majlis
adat istiadat perlantikan secara beradat Silat Seni Gayong dan cirinya
sebagaimana yang digariskan.
Sekadar Gambar Hiasan |
Sesuatu itu perlu ada panduan
agar ianya boleh menjadi panduan dimasa hadapan.Juga dikongsikan semasa
penuntutan dikhabarkan suatu perkara menarik, bahawa orang bergelar tidak ada
sandang khusus.Orang yang bergelar boleh memakai pelbagai sandang tetapi
pengesahan gelarannya itu dirasmikan didalam majlis adat Silat Seni Gayong.
Penceritaan ini disampaikan
secara jelas dan hendaklah menjadi sebagai khazanah Silat Seni Gayong.Walaupun
pelbagai pandangan dan penceritaan penuntutan dari sudut yang berbeza tetapi
bahagian penceritaan ini tidak terkecuali untuk kita menilai atau membentuk
yang terbaik. Bagi yang berevolusi teruskan dengannya dan bagi yang masih mahu
kekal ditahap adat istiadat yang dikatakan adat istiadat yang perlu dijaga, dipelihara
bersama kita mencari jalan terbaik mengekalkannya.Sebagaimana yang dipesankan
oleh arwah supaya menjaga adat istiadat ini keseluruhannya kerana Silat Seni Gayong
berdiri dengannya.Adat dikendong agama dijunjung.
Semoga kita diberkati.
No comments:
Post a Comment